De dag nadien
Ik heb je gisteren vermoord
met een blik vol woede, haat en nijd.
Nu zwelg ik in mezelf vol spijt
en wacht ik op jouw wederwoord.
Zo hard raakte ik je, zonder voorbehoud,
Mijn woorden lieten geen discussie toe.
Je blik werd eensklaps bitter koud,
Je voelde je op slag zo moe.
En nu, vandaag, zit ik te sterven
in het niets van de gedempte ruzie
Liefde bleek nogmaals een illusie
gebouwd op ’s harts gebroken scherven.