Complex féminin, partie I (er zijn er zovelen)
Weggedoken onder je wollen trui,
tonen zij zich enkel in het donker
van je kamer. Het licht is uit.
Beschroomd, de nacht begint maar net, en
zij weten zich geen plaats te geven
in het naakte. Er klinkt gejammer
om olijfbladen. De toppen hebben koud,
en tonen dat in het gespiegel van de ruiten.
Kijkt er iemand door mijn raam?
Ga heen, en vergeet de lelijkheid van mijn huiden.