Spiegelzicht
Nadat ik in de spiegel had gekeken,
naar jou achter mij, en jij verdween
alsof ik nooit bestaan had, en ik weende.
Ik zag mezelf in het kijkend glas
en sloot mijn ogen om mijzelf te zien.
Een spiegel is niet meer dan het verleden:
Het kijken naar hoe het vroeger was.
Daar stonden wij dan. Het leek alsof wij lachten,
maar het ijzig glas, als gelaat, vervormt.
Wat wij droegen, en wat wij konden dragen,
bleek geen eeuwigheid: het hiernamaals.