Lief
Lief. Vergeef me. Ik ben een mens
probeer te dragen wat te dragen valt:
ziek zijn, obligate ruzies, samenhoren
jouw lieve stem die door de kamers schalt.
Lief. Draag mij, als ik weer eens denk
wat beter niet te denken is, want pijnlijk
voor ons allebei, maar voor jou een beetje meer.
Maar een vrouw kan niet mijn hele wereld dragen.
Wees gewoon bij mij, lief. Jezelf.
zonder zeuren, zonder klagen, al heb je je reden:
Elke keer terugkeren, op die schreden
die je met je voeten in de kamer achterlaat.