Vandaag
Ik stond vanochtend op en dacht:
ooit is er tijd voor einde
maar nu nog niet. Vandaag is leven
stoelen, tafels. Muziek. Tuinieren.
Kleine dagelijkse dingen door elkaar verweven.
Geen dood. Dat komt nog wel
als we zin hebben. Of onverwacht. Net beter:
sterven op straat. Theater. Tuinieren.
Even weggaan en niet meer terugkomen
en ondertussen opgeknabbeld worden door de mieren.
Maar nu nog niet. Vandaag is leven.
Met een geliefde door de kamers lopen,
samen spelen, soms wat aangebrand.
Langzaam wat ouder worden, muren slopen
van gedachten die de dood inhouden.