Boudewijn Büch
"Dat weet ik niet,
ik besta uit fragmenten"
zei je een paar maanden
voor je aan eenzelfde soort fragment stierf.
Het was een dag
zoals dagen horen te zijn
Met waarheden die in gulden
middenwegen te vinden waren
waarbij schaamte voor jouw verleden
er eigenlijk niet meer toe deed
en blonde doden herkenbaar jezelf waren.
Bestaan uit fragmenten in een regenbui
die naar een onbekende lotsbestemming voeren
Waar zij tot één geheel verworden
daar waar jouw waarheid je naartoe dreef.